Στην κλασική εκείνη ερώτηση για το ποιος προηγήθηκε, η κότα ή το αβγό, προφανώς η αντί απάντησης ερώτηση «αν δεν υπήρχε η κότα, ποιος θα κλωσούσε το αβγό;» είναι ένας εύκολος τρόπος για να ρίξουμε όχι πολύ πειστικά αλλά αρκετά εύκολα την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή αποφεύγοντας να εμπλακούμε σε μια χωρίς τέλος συζήτηση. Γιατί αλλιώς και ο οπαδός της εξελικτικής θεωρίας και εκείνος που πιστεύει στην ύπαρξη ενός Δημιουργού έχουν τα δικά τους σχεδόν ανεξάντλητα επιχειρήματα. Πάντως για λόγους που έχουν να κάνουν με την πίστη και τη λατρεία, άλλοι λαοί όπως οι ινδουιστές αποφεύγουν να τρώνε αβγά αφού τα βλέπουν σαν μια ιερή πηγή ζωής, ενώ άλλοι, όπως εμείς, πάλι για λόγους θρησκευτικούς, τα καταβροχθίζουμε, αυτές τις ημέρες ανενδοίαστα.
Στην αρχαία Ελλάδα τα αβγά προσφέρονταν συνήθως ως επιδόρπιο μαζί με τα αμύγδαλα και τα άλλα γλυκίσματα, ενώ περισσότερο από σνομπισμό, γιατί ήταν τα πιο σπάνια, άρα και τα πιο ακριβά, υπήρχε η άποψη ότι τα καλύτερα αβγά ήταν αυτά του παγονιού. Βέβαια ο Γαληνός έβαλε τα πράγματα στη θέση τους (ΙΙΙ, 21, 1) γράφοντας ότι τα πιο χρήσιμα για τον άνθρωπο είναι αυτά που προέρχονται από τις όρνιθες και τους φασιανούς, ενώ δεν είχε σε εκτίμηση αυτά της στρουθοκαμήλου και της χήνας. Ο Κολόμβος με τα πλοία του έφερε από την Ασία κότες που διακρίνονταν περισσότερο για την παραγωγικότητά τους σε αβγά παρά για το νόστιμο κρέας τους.
Τα αβγά, όπως και το μητρικό γάλα, περιέχουν αρκετή χοληστερόλη. Ερευνητές στο Μισούρι των Ηνωμένων Πολιτειών παρακολούθησαν μια ομάδα εκατό προσώπων που επί τρεις μήνες έτρωγαν κάθε ημέρα δύο αβγά. Τρεις μήνες πριν και τρεις μήνες μετά στο διαιτολόγιο των ανθρώπων αυτών τα αβγά δεν υπήρχαν. Μετά από όλα αυτά οι μετρήσεις έδειξαν ότι σε όλα τα τρίμηνα δεν είχαμε σημαντικές διαφορές στη στάθμη της χοληστερόλης. Επίσης μια έρευνα στην Ιαπωνία γνωστή με τον τίτλο «NIPON Data ‘80» έδειξε το 1980 ότι όσο περισσότερα αβγά κατανάλωναν οι ηλικιωμένες Ιαπωνίδες τόσο μειωνόταν η θνησιμότητα. Αντίθετα, για τους άνδρες δεν παρατηρήθηκε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά ως προς το θέμα αυτό. Επίσης υπάρχει και μια μελέτη από το 1999 των F.B. Hu et al. στην «Journal of the American Medical Association» (1999/281/ σελ. 1387) που αναφέρει ότι ένα αβγό την ημέρα μάλλον καλό κάνει παρά κακό. Αλλωστε η λεκιθίνη, που επίσης περιέχεται στο αβγό, αποδείχθηκε με πειράματα ότι βοηθάει να ελαττωθούν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα.
Μερικές ακόμη αλήθειες για τα αβγά συνοψίζονται στα παρακάτω:
– Τα αβγά με σκούρο περίβλημα είναι καλύτερα από τα άσπρα; Οχι. Το χρώμα εξωτερικά έχει να κάνει με τη ράτσα του πουλιού που γέννησε το αβγό. Συνήθως οι κότες με πιο σκούρα φτερά γεννούν και πιο σκουρόχρωμα αβγά. Υποτίθεται ότι αυτές είναι και λιγότερο παραγωγικές. Αρκεί όμως αυτό για να δικαιολογήσει την υψηλότερη τιμή των αβγών τους; Μάλλον όχι.
– Τα πιο φρέσκα αβγά έχουν και καλύτερη γεύση; Οχι. Ενα αβγό χρειάζεται περίπου δέκα ημέρες για να αναπτυχθούν σε αυτό όλα τα πιθανά αρώματα που μπορεί να βγάλει.
– Εκτός από τις πρωτεΐνες και τη λεκιθίνη, που βοηθάει στο να διαλύονται οι λιπαρές ουσίες στο αίμα και κυρίως οι λιποδιαλυτές βιταμίνες, έχει το αβγό άλλες ωφέλιμες ουσίες; Ναι. Περιέχει π.χ. χολίνη, μια ουσία που βοηθάει στον σχηματισμό άλλων πιο σύνθετων ενώσεων και υπάρχουν ενδείξεις ότι βοηθάει και στην ενίσχυση της μνήμης (κυρίως σε ηλικιωμένους), καροτενοειδή, αραχιδονικό οξύ, απαραίτητο για τον σχηματισμό και τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου, και χρώμιο, ένα ιχνοστοιχείο με ρυθμιστικό ρόλο για την ινσουλίνη, τη γλυκόζη και τη χοληστερόλη στον οργανισμό μας.
– Για τους λάτρεις της αισθητικής, που θέλουν ο κρόκος στο σφιχτό βραστό αβγό τους να είναι ακριβώς στο κέντρο, ενώ έχει την τάση, ως ελαφρύτερος από το ασπράδι (λόγω των λιπών που περιέχει), να ανεβαίνει προς τα επάνω, ο Ερβέ Τις, από τους θεμελιωτές της μοριακής γαστρονομίας, συμβουλεύει να ρίξουμε το αβγό σε βραστό νερό και να το κυλούμε συνεχώς μέσα σ’ αυτό επί περίπου δέκα λεπτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου