Βυθισμένη ήπειρος στον Ινδικό Ωκεανό

Ερευνητική ομάδα από τη Νορβηγία εντόπισε στοιχεία στο νησί του Μαυρίκιου τα οποία τους οδηγούν στη διαπίστωση ότι σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή υπήρχε κάποτε μια μεγάλη λωρίδα ξηράς. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για μια χαμένη «μικροήπειρο».

 

Το αρχαίο ζιρκόνιο

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Οσλο εξερεύνησαν τον Μαυρίκιο, τον νησιωτικό παράδεισο που βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία, η ξηρά της Γης πριν από 1.1 δις-750 εκ. έτη ήταν ενωμένη σε μια υπερήπειρο, τη Ροντίνια. Την εποχή της Ροντίνια η Ινδία συνόρευε με τη Μαδαγασκάρη.

Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα άμμου  από τις παραλίες του Μαυρίκιου και διαπίστωσαν ότι το ζιρκόνιο που υπάρχει εκεί ήταν πανάρχαιο και πάντως πολύ παλαιότερο από την ύπαρξη του νησιού. Ο Μαυρίκιος και τα γύρω νησιά πιστεύεται ότι είναι προϊόν ηφαιστειακής δραστηριότητας που έλαβε χώρα πριν από περίπου εννέα εκατομμύρια έτη.

Ομως το ζιρκόνιο που εντόπισαν οι ερευνητές έχει ηλικία πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές δεν μπορούν να προσδιορίσουν ακόμη με ακρίβεια την ηλικία του ζιρκόνιου που εντόπισαν αλλά την τοποθετούν σε ένα χρονικό πλαίσιο πριν από δύο δισ-600 εκατομμύρια έτη.

Η χαμένη γη

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ανάμεσα στην Ινδία και τη Μαδαγασκάρη υπήρχε μια μεγάλη μακρόστενη λωρίδα ξηράς η οποία υποστηρίζουν ότι είναι μια χαμένη ήπειρος ή καλύτερα μια χαμένη «μικροήπειρος» όπως έχουν ονομαστεί αυτού του είδους οι ξηρές. Οι ερευνητές την ονόμασαν Μαυρίτια και εκτιμούν ότι βρίσκεται πλέον δέκα χιλιόμετρα κάτω από τον Μαυρίκιο.

Εχει διαπιστωθεί ότι πριν από 85 εκατομμύρια έτη η Ινδία άρχισε να απομακρύνεται από τη Μαδαγασκάρη και να κινείται προς την περιοχή που βρίσκεται σήμερα. Τότε η Μαυρίτια άρχισε να διασπάται και τελικά βυθίστηκε κάτω από γιγάντια κύματα που δημιουργούνταν από τις έντονες γεωλογικές διεργασίες της εποχής. Πιθανολογούν όμως ότι κάποιο μικρό μέρος της μικροηπείρου εξακολουθεί να υπάρχει και υποδεικνύουν ως επικρατέστερο υποψήφιο τις Σεϋχέλλες.  Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

Στον Ινδικό Ωκεανό ανάμεσα στη Μαδαγασκάρη και την Ινδία υπήρχε κάποτε μια μεγάλη λωρίδα γης, μια μικροήπειρος που βυθίστηκε και πάνω από αυτή βρίσκεται σήμερα ο Μαυρίκιος

DE-STAR: «Ασπίδα» εναντίον απειλητικών μετεωριτών

Με την απειλή των μετεωριτών να έχει επανέλθει έντονα στην επικαιρότητα λόγω των δύο περιστατικών της Παρασκευής (το «βομβαρδισμό» πόλης στη Ρωσία από θραύσματα μετεωρίτη και το κοντινό πέρασμα του 2012 DA14, αστεροειδούς μεγέθους μισού γηπέδου), το ενδιαφέρον για συστήματα «άμυνας» έχει αυξηθεί.

Σε αυτό το πλαίσιο, το «timing» της ανακοίνωσης των Φίλιπ Λούμπιν, φυσικού και καθηγητή του UC Santa Barbara και του Γκάρι Χιουζ, του California Polytechnic State University, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καθώς η αποκάλυψη των σχεδίων για ένα πρωτοποριακό σύστημα προστασίας της Γης έλαβε χώρα μία ημέρα πριν τα περιστατικά, την Πέμπτη. Πρόκειται για το DE-STAR (Direct Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation), το οποίο, βάσει σχεδίου, θα μπορούσε να εξουδετερώνει τέτοιες απειλές. H δουλειά πάνω στο πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο.

«Πρέπει να μάθουμε να συζητάμε αυτά τα θέματα με ένα λογικό τρόπο» λέει σχετικά ο Λούμπιν. «Πρέπει να είμαστε ενεργητικοί, όχι απλά να αντιδρούμε στις απειλές. Η αποφυγή και η κάλυψη δεν αποτελούν επιλογές. Μπορούμε όντως να κάνουμε κάτι σχετικά με αυτές» συμπληρώνει.

Το DE-STAR χαρακτηρίζεται ως ένα σύστημα τροχιακής άμυνας κατευθυνόμενης ενέργειας. Είναι σχεδιασμένο να αξιοποιεί την ενέργεια του ήλιου, «παράγοντας» ακτίνες λέηζερ που θα είναι σε θέση να καταστρέψουν αστεροειδείς που απειλούν τον πλανήτη μας, ή να τους εκτρέψουν από την πορεία τους. Πέρα από τους «αμυντικούς» σκοπούς του, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για τους σκοπούς του αναδυόμενου τομέα εκμετάλλευσης αστεροειδών, αξιοποιώντας την τεχνολογία λέηζερ για εκτιμήσεις πάνω στη σύσταση αστεροειδών.

SPACE.COM/PHILIP M. LUBIN

Το DE-STAR χαρακτηρίζεται ως ένα σύστημα τροχιακής άμυνας κατευθυνόμενης ενέργειας και είναι σχεδιασμένο να αξιοποιεί την ενέργεια του ήλιου, «παράγοντας» ακτίνες λέηζερ που θα είναι σε θέση να καταστρέψουν αστεροειδείς που απειλούν τον πλανήτη μας, ή να τους εκτρέψουν από την πορεία τους.

Βασικό του πλεονέκτημα είναι ότι, όπως λέει ο Χιουζ, «δεν είναι κάποια ‘τραβηγμένη’ ιδέα από το Star Trek», καθώς βασίζεται σε υπάρχουσες τεχνολογίες. «Ακόμη και αν (τα εξαρτήματα) δεν υπάρχουν ακριβώς στην έκταση που θα χρειαζόμασταν- η μεγέθυνσή τους θα αποτελούσε πρόκληση- τα βασικά στοιχεία υπάρχουν, είναι έτοιμα. Απλά πρέπει να τα θέσουμε στο πλαίσιο ενός μεγαλύτερου συστήματος για να είναι αποτελεσματικά, και μόλις το σύστημα ολοκληρωθεί, θα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα». 

Ο Λούμπιν και ο Χιουζ έχουν υπολογίσει τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες συστημάτων DE-STAR διαφόρων μεγεθών, από «επιτραπέζιες» συσκευές μέχρι «γίγαντες» διαμέτρου χιλιομέτρων. Για σκοπούς προστασίας από αστεροειδείς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το DE-STAR 2, το οποίο έχει διαστάσεις αντίστοιχες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (διαμέτρου 100 μέτρων), για την εκτροπή αστεροειδών από την πορεία τους, ή το DE-STAR 4, διαμέτρου 10 χιλιομέτρων, που θα μπορούσε να χτυπάει το στόχο με 1,4 μεγατόνους ενέργειας κάθε ημέρα, καταστρέφοντας έναν αστεροειδή διαμέτρου 500 μέτρων εντός διαστήματος ενός έτους.

Επίσης, η τεχνολογία DE-STAR θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για σκοπούς προώθησης διαστημοπλοίων, σε ταχύτητες πάρα πολύ υψηλότερες σε σχέση με τα σημερινά μέσα.

Ρώσικο αεροσκάφος κατοπτεύει και επιθεωρεί την Ελλάδα

Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 4 Φεβρουαρίου από το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου απογειώθηκε ένα ρώσικο Antonov-30B, ξεκινώντας την «κατόπτευση και επιθεώρηση» του ελληνικού εδάφους από ομάδα Ρώσων τεχνικών και αεροπόρων, σύμφωνα με τους όρους και τις διατάξεις της Συνθήκης Ανοικτών Ουρανών. 

«Πρόκειται για την πρώτη επιθεώρηση από αέρος το 2013 σε εδάφη των κρατών μελών της Συνθήκης», δήλωσε εκπρόσωπος του ρώσικου υπουργείου Άμυνας. 

Το ρώσικο αεροσκάφος, στο οποίο επιβαίνει και ελληνικό κλιμάκιο ειδικών και το οποίο σήμερα θα διανύσει περί τα 630 μίλια, θα συνεχίσει την «αποστολή» του ως και την ερχομένη Παρασκευή. Στην διάρκεια των πτήσεων Ρώσοι και Έλληνες ειδικοί θα παρακολουθήσουν τις καταγραφές των ειδικών μηχανημάτων με τα οποία είναι εξοπλισμένο το αεροσκάφος «θα κάνουν διαπιστώσεις και θα βγάλουν συμπεράσματα».

Η Συνθήκη Ανοικτοί Ουρανοί, η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2002, προβλέπει μεταξύ άλλων την επιθεώρηση από αεροσκάφη άνευ οπλισμού του εδάφους των 34 μελών που υπέγραψαν την Συνθήκη. Στόχος είναι «η παρακολούθηση με πλήρη διαφάνεια και χωρίς περιορισμούς της στρατιωτικής δραστηριότητας των κρατών μελών».